یاد باد آن سینما…

                    
                        
                        
      برای کسانی که همه عمرشان را در میان نوشته ها و تصاویر و فیلمهای سینمای ایران
 میگذرانند ،سه روز را با تاریخ سینمای ایران حرف زدن لذتی غیر قابل وصف است .            
      در میانه دهۀ 60 ،با اتمام اخبار، انرژی غیرقابل توصیفی از موسیقی تیتراژ برنامۀ سینمایی شبانه  به وجودم تزریق میشد ،در ابتدای تیتراژ تصویر دویدن کودکی به سمت شعله های آتش پخش میشد که یادم می آید در جنوب بود اما نامش را نمیدانستم تا بعدها فهمیدم فیلم دونده است.                                                                                                   
      اخبار جنگ و موسیقی مارش گونۀ آن با جملۀ معروف " هموطنان عزیز توجه فرمائید: رزمندگان اسلام در جبهه های حق علیه باطل..." در ذهنم به برنامۀ سینمایی منگنه شده بودند.هفتۀ گذشته بارها اشکم در میانۀ نمایش فیلم جاری شد. خودِ فیلم دونده بر روی صندلی کناری ام نشسته بود.در چشمانش که نگاه کردم او هم اشک میریخت ،اما او  یاد خاطرات دوران جنگ وساخت فیلم دونده افتاده بود و من شوق لبریزم از دیدن دوباره همان لحظات کودکی .                                       
   فیروز ملکزاده پس از 24 سال در بندرعباس باز هم برای وطنش اشک ریخت.دوری از مام وطن دلش را بدرد آورده بود چرا که نه؟ ما در این نزدیکی اشک میریزیم اوکه آان همه دوراست…                                                                                                         
                                                                                                      
با فیروز ملکزاده ،مرداد ماه گرم بندرعباس را آغاز کردیم با هم زلفی گره زدیم ولذتی بردیم. او هم بی تعارف گفت که به این شهر عشقی دارد و به آثاری که در بندرعباس کار کرده دل بسته.    با ابتکار زیبای انجمن سینمای جوان بندرعباس و دوست عزیزمان علیرضا محسنی فیلمبردار با سابقه و در واقع پیشکسوت سینمای ایران 3 روز را مهمان ما بود.و برای اولین بار یک نفر اینجا نیامد تا فقط دربارۀ لایه های فیلم ونور فلات و اسپات و فوکوس کشی صحبت کند. بالاخره کسی امد تا بگوید سینماگر باید ایثارگر ،باید مدبر، باید سیاستمدار و باید اندیشمند باشد.ملکزاده که 45 سال پش سینما را با دستیاری نعمت حقیقی شروع کرد پیش امد تا در کنا رامیر نادری، عباس کیارستمی،حسن بنی هاشمی ،ناصر تقوایی ، علی حاتمی و بهرام بیضایی امروز تاریخ سخنگوی سینمای ایران در کنار ما باشد.                                                                                                   
گردش یک روزخوش تابستان ساختۀ حسن بنی هاشمی فیلمی بود که                                فیروز ملکزاده به عنوان فیلمبردار در ان حاظر بود ودر سال 1352 به تهیه کنندگی کانون پرورش فکری کودکان ونوجوانان ایران ساخته شد. پس از ان در مسافر (عباس کیارستمی) ، انتظار ( امیر نادری) ،دونده (امیر نادری)،باشو غریبه کوچک (بهرام بیضایی) ودهها اثر دیگر (110 اثر) به عنوان فیلمبردار حضور داشت و او را تا به امروزکشانده که با ریش و موی سفید  برای ما همه اش از گذشته بگوید و ما در مکتب خانۀ او درس سینما  بیاموزیم .                   
         
بودن با امیر نادری تا همراه بیضایی و کیارستمی و فیلمسازان اروپایی و استرالیایی از ملکزاده الماسی از جنس سینما ساخته.                                                                                   
  باشو غریبۀ کوچک برای ملکزاده پر از افتخار بود ، در سِمَتِ تهیه کننده، مدیر تولید فیلمبردار و حالا راوی. امروز که عکسهای ان سه روز با ملکزاده را نگاه میکنم برایم خاطره شده او حالا    کیلومترها آن طرف  در آنسوی کره زمین است.
من همیشه عاشق سینما بودم اما هیچوقت چیز زیادی از او نخواستم  ولی معشوق گاهی ما را سیراب از خاطره میکند.امید که روزی ما خاطره شیرین سینمای ایران شویم.