پیام حسین آزدای و محبت است

 

(عکس احسان  )

۱- این کامنت رو برای استاد نفیسی گذاشته بودم 

سلام استاد نفیسی
این چیزی که ابن جوزی گفته چقدر وصف حال امروز ماست نه؟
آزادی  اون چیزیست  که حسین دنبالش بوده
والا برای تقویت اسلام امام نباید قیام می کرد وباید برای حفظ آن سکوت می کرد کاری که علی وحسن کردند اما امام فرا تر از اسلام به قضیه نگاه کرده وبه قول شریعتی حسین وارث آدم و ن گفته حسین وارث اسلام. هیچ سیستمی روش حسین را برنمی تابد حتی اگر خود من هم رئیس یک حکومت بودم اجازه چنین کاری به حسین نمی دادم شما می دادی؟ همینطور که الان هم داده نمی شود ...
مثلا فرض کنید همین الان  یه آقایی با زن و بچه و  یه مشت هم طرفدار پاشه بیاد وسط میدان و بگه من برای اصلاح امت جدم آمده و .... خداییش جناب استاد نفیسی خیلی دوست دارم نظر شما رو در باره این موقعیت بدونم و  شما در اون لحضه چه تصمیمی میگیری ؟ منتظر نطرتون هستم....؟

 

 

2-

«مادرم را تا حالا که 20 ساله ام، ندیده ام. حکایت مادرم این گونه است که روزی مردی را می بیند سوار شتر از محله مان می گذرد و مادرم از مرد قیمت شتر را می پرسد. خبر به گوش پدرم می رسد و پدرم او را طلاق می دهد و این درست زمانی اتفاق می افتد که من یک ماهه بودم. مادرم من را به پدرم می دهد و خودش پی سرنوشتش را می گیرد و پدرم چون نمی توانسته من را نگه بدارد می سپارد به خاله اش که بچه دار نمی شده و من می شوم بچه آنها و بعد از آن هر وقت که شتر می بینم به یاد مادرم می افتم. حسنش این است که این روزها کمتر توی کوچه خیابان ها شتر می آورند و برای همین من کمتر یاد مادرم می افتم. هر سال محرم یکی از دسته ها چند شتر با خودش می آورد محلات و من می روم تماشاش. آنقدر گریه می کنم که یکی به دادم می رسد که بس کن برادر. خدا قبول کند. و من به بهانه یی از آنجا دور می شوم تا شترها را نبینم وگرنه نمی توانم جلوی گریه ام را بگیرم.»

(این حکایت حسن فرهنگی است در داستان شتر های عزیز)