فیسبوک و ما

کامنتی ناشناس در وبلاگ بهشب عباسی در پست (نظر علی اصغر شعبانی در مورد خواب خرگوشی فتو بلاگ ها ی هرمزگانی) نظر مرا به خود جلب کرد .

کامنت =

به نظر من فیس بوک یک پدیده خنثی است
این انسان های مختلف هستند که به آن محتوا می دهند
فیس بوک حقیقت پنهان جامعه ها را آشکار می کند
در مصر وتونس این گروه های فیس بوکی بودند که جامعه را از شر استبدادی سی ساله رها کردند
در اروپا پیش گام در حفظ محیط زیست وحقوق اقلیت ها وکودکان اند
در هند...
در چین..
در ایران همینه که هست چون ما همینیم
هنوز که هنوز است این مردم بیشتر از نان وآزادی وایمان واحترام وعزت وقانون و..و..
گشنه عواطف رومانتیک اند!!
این گشنگی هم گشنگی است وهنر مند وعکاس ومقاله نویس وخطاط ومجسمه ساز وموسیقی دان و...نمی شناسد
اکونومیست نشریه معتبر جهانی همین ماه گزارشی از این وضعیت تاسف بار در ایران داشت...
با این همه من زیاد نگران نیستیم
ما همینیم دیگه!!فقط بلدیم به اعراب بگوییم همه فکرشان شکم است و...شکم.
حالا عرب رمان می نویسد وجایزه نوبل ادبی می گیرد وفیلم می سازد وعکس می گیرد و..والبته عواطف رومانتیک اش را هم دارد اما ما...
باز هم بگویید هنر نزد ایرانیان است وبس. کدام هنر؟
با این همه زن خیابانی و مرد خیابانی و بیابانی  وحتی صدور به دبی و...
اخبار همین ماه گذشته نشان می داد که بزرگ ترین هنر گروهی ایرانی ها تجاوز جنسی به مشتی انسان بی دفاع و زن وکودک و...است

این جامعه گشنه  شهوت نیست؟